Verstrikkingen: parentificatie zorgen voor je moeder. In families ontstaan vaak gedragspatronen die ingaan tegen de natuurlijk orde. Een daarvan is parentificatie: kinderen die voor hun ouders zorgen.
Na het overlijden van haar vader, begon Anne als jong meisje intensief voor haar moeder te zorgen. In plaats van dat de rollen duidelijk bleven – de moeder zorgt voor het kind – ontstond er een situatie van parentificatie. Dit is een verschuiving waarbij het kind emotionele, en soms praktische, verantwoordelijkheden van de ouder overneemt. Anne troostte haar moeder, stond altijd voor haar klaar en voelde zich verantwoordelijk voor haar welzijn. Waar een kind normaal de ruimte krijgt om zich emotioneel te ontwikkelen, werd die ruimte bij Anne gevuld door de behoefte van haar moeder aan steun.
Schuldgevoelens
Deze dynamiek liet diepe sporen na in Anne’s volwassen leven. Als volwassene voelt ze de voortdurende drang om voor anderen te zorgen, zowel in haar persoonlijke relaties als op haar werk. Ze cijfert zichzelf weg, altijd gericht op de behoeften van de ander. Dit bracht haar een diep gevoel van uitputting en ontevredenheid. Het patroon, dat in haar jeugd ontstond, is moeilijk te doorbreken. Anne voelt zich slecht omdat ze zichzelf nooit op de eerste plaats zet, maar ze weet niet hoe ze dit kan veranderen zonder schuldgevoelens.
Jarenlange last
Daarnaast heeft Anne een complexe relatie met haar moeder. Wat ooit begon als een manier om haar moeder te ondersteunen in een tijd van rouw, groeide uit tot een jarenlange last. Ze neemt het haar moeder kwalijk dat die zoveel aandacht eiste en haar eigen behoeften vooropstelde. Hoewel ze van haar moeder houdt, heeft ze moeite met de nauwe band die hen blijft verbinden, omdat het haar herinnert aan een jeugd waarin ze nooit écht kind heeft kunnen zijn.
Ruimte nemen
Deze emotionele erfenis van parentificatie is een pijnlijk proces, dat vraagt om bewustwording en heling. Anne deed er een opstelling over en wat in staat om de pijn en de boosheid van destijds te doorleven. Dat was de eerste stap in een proces van erkennen van haar eigen behoeften en daar ook de ruimte voor te nemen. Bovendien verzachtte de wrok die ze naar haar moeder toe voelde.
