Persoonlijke verhalen: In deze rubriek vertellen personen met uiteenlopende achtergrond hun verhaal. In dit artikel vertelt Fatima Bouiche, die op vijfjarige leeftijd vanuit Marokko naar Nederland kwam haar verhaal.
De olijfboom achter mijn geboortehuis staat er nog steeds.
Toen ik op vijfjarige leeftijd naar Nederland kwam, besloot ik onbewust Marokko achter me te laten en me volledig op Nederland te richten. Binnen een paar maanden sprak ik vloeiend Nederlands en ik sprak geen Marokkaans meer. Het was mijn manier om om te gaan met de cultuurshock die de verhuizing met zich meebracht. Het voelde alsof ik mezelf opnieuw moest uitvinden.
De verhuizing naar Nederland was een grote verandering. In Marokko woonden we in een groot huis met familie en natuur om ons heen. Plotseling woonden we in een flat in Zeist, in afzondering. Wat mij het meest verbaasde, was dat er een man in ons huis was – mijn vader, die ik amper kende. Hij was al vijftien jaar in Nederland als arbeidsmigrant, en opeens had hij een groot gezin om zich heen. Het was verwarrend voor ons allemaal.
Mijn plek ontdekt
Mijn aanpassing aan het leven in Nederland verliep snel. Ik leerde dat de sociale omgang hier anders was, en dat de sfeer in ons gezin veranderde. In Marokko was er een gemeenschap die voor elkaar zorgde, terwijl mijn ouders hier strenger werden, vooral mijn vader. Ze wilden dat we Marokkaans bleven, ondanks dat ze niet de strengst gelovigen waren.
Binnen ons gezin reageerde iedereen anders. Mijn broers en zussen hielden meer contact met Marokko, maar bij mij kwam die verbinding pas later terug. Mijn plek in ons familiesysteem heb ik door familieopstellingen ontdekt. Dit proces heeft me geholpen om oude patronen te doorbreken, zoals het idee dat ik alles alleen moest doen. Dit veranderde ook mijn relatie met mijn man, die ik eerder buitensloot.
Toekomstige generaties
Het werd duidelijk dat trauma’s en patronen uit het verleden doorwerken in toekomstige generaties. Ik zag dat bij mijn kinderen, zoals mijn dochtertje wiens ogen verslechterden, wat me deed denken aan mijn eigen zoektocht naar vertrouwde elementen in Nederland. Ook mijn zoon spiegelde de disharmonie die hij in ons gezin zag. Door familieopstellingen werd ik me bewust van deze dynamiek, en ik ben nu in staat om dit te veranderen.
Na 41 jaar ben ik eindelijk in staat om de verbinding met mijn vader en mijn vaderland Marokko te herstellen. Ik had ze beide weggestopt, maar nu kan ik ze in mijn hart toelaten. Nederland is mijn thuis, maar Marokko is mijn vaderland, en ik voel dat ik deze twee werelden in mijzelf heb verenigd.
Fatima Bouiche
